در مواجهه با چالش‌های درمان سرطان، که اغلب با عوارض جانبی سیستمیک ناشی از کموتراپی سنتی همراه است، علوم پزشکی به طور مداوم در جستجوی روش‌هایی با اثربخشی بالاتر و آسیب کمتر به بافت‌های سالم هستند. الکتروشیمی درمانی (Electrochemotherapy) به عنوان یک رویکرد ترکیبی و هدفمند، یکی از نوآوری‌های برجسته در این مسیر به شمار

درد مزمن و ناتوان‌کننده‌ای که در نتیجه شکستگی‌های فشاری مهره‌ها (Vertebral Compression Fractures یا VCF) ایجاد می‌شود، اغلب کیفیت زندگی بیماران، به ویژه افراد مسن مبتلا به پوکی استخوان یا بیمارانی که از تومورهای نخاعی رنج می‌برند، را به طور جدی مختل می‌کند. این شکستگی‌ها نه تنها باعث تغییر شکل ستون فقرات و از دست

فیبروم‌های رحمی (لیومیوم‌ها)، توده‌های خوش‌خیمی هستند که منشأ عضلانی دارند و در دیواره رحم شکل می‌گیرند. این عارضه‌ی شایع، که تخمین زده می‌شود بیش از نیمی از زنان در طول زندگی خود با درجات مختلفی از آن درگیر می‌شوند، می‌تواند طیفی از علائم آزاردهنده نظیر خونریزی‌های شدید، درد مزمن لگنی، فشار بر مثانه و حتی

رحم، به عنوان کانونی حیاتی در سلامت تولید مثل زنان، گاهی اوقات میزبان توده‌های خوش‌خیمی می‌شود که گرچه سرطانی نیستند، اما می‌توانند طیفی از مشکلات بالینی را ایجاد کنند. این توده‌ها، که در اصطلاح پزشکی فیبروم‌های رحمی یا لیومیوم نامیده می‌شوند، اغلب خاموش و بی‌علامت باقی می‌مانند، اما در درصد قابل توجهی از زنان، به

ستون فقرات، این سازه استخوانی پیچیده و مستحکم، علاوه بر پشتیبانی از تنه، وظیفه حفاظت از نخاع و ریشه‌های عصبی را بر عهده دارد. با افزایش سن، به ویژه در افرادی که با مشکل پوکی استخوان (استئوپروز) دست و پنجه نرم می‌کنند، این ستون حیاتی در برابر فشارهای عادی یا ضربه‌های جزئی آسیب‌پذیر شده و

تصور کنید برای درمان حیاتی‌ترین عضو بدن، یعنی قلب، دیگر نیازی به شکافتن قفسه سینه، توقف تپش قلب و بستری‌های طولانی‌مدت نباشد. در گذشته‌ای نه چندان دور، تقریباً هر مشکلی در عروق یا ساختار قلب مستقیماً به اتاق عمل قلب باز و تیغ جراحی ختم می‌شد؛ روش‌هایی سنگین که بار روانی و جسمی زیادی بر

درد کمر، به ویژه در ناحیه ستون فقرات کمری که ناشی از بیرون‌زدگی یا فتق دیسک است، تجربه‌ای است که میلیون‌ها نفر در سراسر جهان را با محدودیت‌های جدی در زندگی روزمره مواجه می‌سازد. برای دهه‌ها، وقتی درمان‌های غیرتهاجمی مانند فیزیوتراپی و دارودرمانی به شکست می‌رسیدند، تنها گزینه مؤثر پیش روی بیماران، تن دادن به

رحم به عنوان یکی از حیاتی‌ترین اندام‌های تولید مثل در زنان، می‌تواند تحت تأثیر طیف گسترده‌ای از بیماری‌ها قرار گیرد که از شایع‌ترین آن‌ها می‌توان به فیبروم‌ها، خونریزی‌های غیرطبیعی و برخی بدخیمی‌ها اشاره کرد. دهه‌ها، رویکرد درمانی غالب برای رفع این مشکلات، جراحی‌های باز یا روش‌های تهاجمی‌تر مانند هیسترکتومی (برداشتن کامل رحم) بوده‌اند. این مداخلات

کبد، این پالایشگاه حیاتی بدن انسان، نقشی بی‌بدیل در حفظ تعادل و سلامت عمومی ایفا می‌کند. اما زمانی که این اندام مهم دچار بیماری‌های پیچیده مانند تومورها، انسداد عروقی یا مشکلات مجاری صفراوی می‌شود، نیاز به مداخلات درمانی دقیق و سریع احساس می‌شود. در گذشته، تنها راهکار عملی برای بسیاری از این مشکلات، جراحی‌های باز